Een van de eerste migranten van Arabische oorsprong in België, besloot haar man te volgen naar België, waar ze steun vond in de Italiaanse gemeenschap.
Bernabia Khadra werd geboren op 27 december 1938 in Beni Saf, Algerije. Eind juni 1963 besloot ze naar België te komen, omdat haar man al in de mijn werkte. Ze kwam met twee kinderen en was een van de eerste migranten van Arabische oorsprong, buiten de Italiaanse, Spaanse en Poolse gemeenschappen. Het was een grote stap voor haar, omdat ze haar familie en vrienden in eigen dorp achterliet. In het begin wilde ze teruggaan, maar uiteindelijk besloot ze haar man te volgen.
Het moeilijkste voor haar was het weer, omdat het in België veel kouder was dan in Algerije, iets waar ze niet aan gewend was. Toch werd ze goed opgevangen door de Italiaanse gemeenschap. Ze maakte veel vriendinnen, bij wie ze terecht kon wanneer de mannen in de mijn werkten. Ze sprak goed Frans, wat haar hielp om met de dames in de cite te communiceren. Hoewel ze een beetje Nederlands spreekt, was Frans haar belangrijkste taal in de omgang met anderen. Ze heeft zelfs Italiaans geleerd door met de Italiaanse gemeenschap om te gaan.
“Ik denk niet dat ik ooit definitief terug naar Algerije wil gaan”, zei ze. Ze wil zelfs hier in België begraven worden. Khadra heeft in totaal 11 kinderen gehad, waarvan er twee zijn overleden, evenals een broertje die op 18-jarige leeftijd stierf in een motorongeluk.
Wat betreft de relatie met de buren, vertelde ze dat deze vroeger veel beter was dan nu. Ze hadden veel tijd voor elkaar, maakten samen eten en deelden een hechte vriendschap. De steun die ze van de gemeenschap kreeg, was enorm. Als een van de eerste migranten van Arabische oorsprong in de buurt, werd ze goed ondersteund en geholpen.
Khadra vertelde ook dat de kinderen naar een school met de de bijbel. De schoolbus kwam de kinderen ophalen en bracht ze weer terug. Ouders maakten zich geen zorgen, omdat ze wisten dat hun kinderen in goede handen waren.
Tot slot sprak ze vaak over het belang van eerlijkheid, het vermijden van ruzies en het accepteren van anderen zoals ze zijn. Dit zijn waarden die ze ons altijd heeft meegegeven en die ze nog steeds belangrijk vindt in haar leven hier in België.