Döne Kubat werd geboren in 1953 in het dorp Karacalar, Emirdağ. Ze voltooide de lagere school daar. Nadat haar vader in 1965 naar België was gekomen, haalde hij twee jaar later zijn gezin over om zich bij hem te voegen. Samen met de vrienden van haar vader uit het dorp, haar moeder en broers en zussen, kwam Döne Kubat in 1967 met de trein naar België. 

"Op jonge leeftijd kwamen mijn moeder, broers, zussen en ik, samen met familieleden uit het dorp, na een treinreis van 3-4 dagen in de stad Gent in België aan. We kwamen samen met de familie in het huis dat mijn vader had gehuurd. In Gent ging ik 2 jaar naar school en leerde ik daar Vlaams. Na de school vroeg een man, die samen met een andere persoon in de fabriek werkte, aan de deur of wij werkten en of we in de garenfabriek zouden kunnen werken. Zo begon ik mijn eerste baan. Ik werkte 5 jaar in de garenfabriek. Tijdens de zomervakantie in Turkije trouwde ik met mijn man Kamil Sayın. Toen mijn man later naar België kwam, vestigden we ons in Brussel. In Brussel heb ik verschillende banen gehad tot mijn pensioen." 

Zowel tijdens mijn tijd in Gent, zowel op school als op mijn werk, als in Brussel hadden we een goed contact met de Belgen. In de beginjaren, toen we de taal nog niet beheersten, hebben de Belgen ons veel geholpen als gastarbeiders. Ze waren erg behulpzaam." 

In haar boodschap aan de Turkse gemeenschap in België zei Döne Kubat:
"Laat ze hier hun kinderen naar school sturen, hun kinderen goed opvoeden. Laat ze mensen zijn die nuttig zijn voor de samenleving, eerlijk zijn. Wij zijn hier gekomen, we hebben gewerkt. We konden niet terugkeren naar ons land, maar voor de toekomst van mijn kinderen ben ik dankbaar dat zij zich hebben kunnen redden en het goed hebben gemaakt. Ik wens de Turkse gemeenschap in België gezondheid, welzijn en vrede. Zorg ervoor dat ze hun kinderen absoluut naar school sturen." 

Döne Kubat, Emirdağ Karacalar köyünde  1953 yılında dünya'ya geldi. İlkokulu burada tamamladı. Babası 1965 yılında Belçika'ya geldikten 2 yıl sonra Ailesini de yanına aldırdı. Babasının köyden arkadaşlarıyla birlikte Annesi ve kardeşleriyle Trenle 1967 yılında Belçika'ya geldi.Döne Kubat'ın Belçika hikayesini kendisinden dinleyelim."Çocuk yaşlarda Annem ve kardeşlerim ve köydeki akrabalarla 3-4 gün süren bir tren yolculuğunun ardın dan Belçika'nın Gent şehrine geldik. Babamın tuttuğu evde ailece bir araya geldik. Gent'te 2 yıl okula gittim,Flamanca'yı orada öğrendim. Okul'dan sonra Faabrika'ya işçi gezen 2 kişi evimizin ziline basıp; iplik fabrikasına işçi alacaklarını bizim çalışıp, çalışamaya cağımızı sordu. Böylekilkle ilk işime başlamış oldum. İplik fabrikasında 5 yıl çalıştım. Türkiye'ye yaz tatiline izine  gittiğimde eşim Kamil Sayın'la evlendim. Daha sonra eşim Belçika'ya gelince Brüksel'e yerleştik. Brüksel'de'de çeşitli işlerde emeklili olana kadar çalıştım.Hem Gent'teki okul ve iş hayatımda hemde Brüksel'de Belçikalılar ile iyi bir dialoğumuz oldu. ilk dil bilmediğimiz zamanlarda misafir işçi diye bize çok faydaları oldu, çok yardımcı oldular."Döne Kubat, Belçika Türk toplumuna verdiği mesaj'da ise; Burada çocuklarını okutsunlar, çocuklarını iyi yetiştirsinler.

Halka yarar, hakka yarar bir insan olsunlar, dürüst olsunlar. Bizler işte geldik, çalıştık. Memlekete geri dönemedik, çocuklarım istikbali için, şükür çocuklarımız da kendilerini kurtardı, iyi bir yerlere geldiler. Belçika Türk topluma sağlık,sıhhat,huzur isterim. Çocuklarını mutlaka, mutlaka okutsunlar.